To co komuś dajesz, w końcu wraca…
Chcielibyśmy Wam pokazać kilka zdjęć naszego autorstwa z kolejnej akcji pomocy potrzebującym rodzinom w Bośni i Hercegowinie. Po raz trzeci udało nam się zawieźć rzeczy dla zaprzyjaźnionej już rodziny Santić z Banja Luki. Osoby śledzące nasze działania znają już Tanję i Branka oraz ich dzieci: Aleksa i Andreę – naszych powodzian, mieszkających na północy Bośni. Tym razem wśród zawiezionych dla nich rzeczy były ubrania, chemia, jedzenie, przybory szkolne dla dzieci, ale też rzeczy codziennego użytku jak sztućce, prodiż czy mikser.
Podczas tego wyjazdu po raz pierwszy dotarliśmy do rodziny Aladžić w Velikoj Bukovici koło Doboju. Sytuacja tej rodziny jest naprawdę dramatyczna. Dziadkowie: Đorđo i Ljilja sami opiekują się dwójką wnuków: 9-letnim Vukiem i 5-letnim Zdravko. Dziadek miesięcznie otrzymuje ok. 120 Euro emerytury. Niestety kwota ta nie pozwala na pokrycie najważniejszych potrzeb. Ceny żywności w Bośni są zbliżone do tych w Polsce. Dodatkowo starszy z chłopców jest chory i wymaga opieki. Dziadek, by pomóc chłopcu chodzi z nim codziennie ok. 3 km do szkoły, siedzi w tej samej ławce, pomaga w nauce i odrabianiu lekcji. Ta praca i wytrwałość dziadka pomału przynosi rezultaty.
http://www.rtvbn.com/32…/Djed-i-unuk-zajedno-u-skolsku-klupu
Babcia zajmuje się domem i młodszym chłopcem, prowadzi również małe gospodarstwo rolne. To, co najbardziej „czuć” podczas spotkania z tą rodziną to wielka miłość i troska dziadków o swoje wnuki i ich przyszłość. Đorđo i Ljilja, mimo podeszłego wieku i chorób starają się zajmować dziećmi jak najlepiej. Widać, że chłopcy są dla nich całym światem.
Oprócz ubrań, przyborów szkolnych, chemii i kilku zabawek dla chłopców zawieźliśmy im również jedzenie. W tym miejscu chcemy wszystkim osobom, które nam pomogły BARDZO, ale to BARDZO podziękować. Nie wyobrażacie sobie jaka to radość dla nas, gdy patrzymy na uśmiechnięte, szczęśliwe, a przede wszystkim zaskoczone buzie tych osób. To wszystko dzięki WAM !!! Szczególnie dzieciaki – bardzo cieszyły się z każdej, najdrobniejszej rzeczy. Mały resorak czy batonik sprawiał, że oczka Vuka i Zdravko aż rozbłyskiwały. Babcia i dziadek wielokrotnie nam (ale to tak naprawdę WAM) dziękowali.
Mamy nadzieję, że podczas naszego kolejnego pobytu w BiH (już w lipcu!) uda nam się ponownie odwiedzić rodzinę Aladžić i zawieźć im trochę najbardziej potrzebnych rzeczy. Jeśli ktoś z Was chciałby pomóc – prosimy o kontakt. Każda rzecz będzie dla nas/dla nich bardzo cenna.
