Wybór Sarajeva w 1978r. na gospodarza zimowych igrzysk olimpijskich mających odbyć się w 1981r. był dla wielu sporą niespodzianką. Miasto niewielką ilością głosów wygrało z japońskim Sapporo, które w 1972r. było już gospodarzem zimowych igrzysk, a ich organizację oceniono bardzo pozytywnie. Sarajevo stanęło przed poważnym zadaniem – zbudowania w okolicy miasta całej infrastruktury niezbędnej do przeprowadzenia zawodów. Ówczesna Jugosławia nie miała bowiem żadnych obiektów saneczkarskich czy bobslejowych. Dodatkowym problemem była zła sytuacja finansowa kraju. Jednak mobilizacja jugosłowiańskiego społeczeństwa była niesamowita. Mieszkańcy Sarajeva wpłacali na konto komitetu pieniądze, a do budowania infrastruktury zgłosiło się ponad 3 tysiące osób. Na potrzeby igrzysk w ciągu 6 lat udało się zbudować Halę Zetra oraz zmodernizować stadion Koševo, trasy zjazdowe w ośrodkach Bjelašnica i Jahorina i skocznie narciarskie Igman. Dodatkowo przebudowano na tę okazję infrastrukturę drogową, kolejową i lotniczą. Koszt inwestycji wyniósł ponad 160 mln dolarów. Zmartwieniem organizatorów przed samymi zawodami okazała się pogoda – śnieg spadł dopiero w noc poprzedzającą otwarcie igrzysk. W okresie od 8 do 19 lutego 1984r. 1273 zawodników z 49 krajów startowało w 39 konkurencjach w 10 dyscyplinach. Polska reprezentacja liczyła 22 osoby, jednak nie udało im się zdobyć żadnego medalu. Najwięcej medali zdobyły NRD, ZSRR oraz Stany Zjednoczone.
Maskotką igrzysk został sympatyczny wilczek Vučko. Wyboru dokonali czytelnicy gazet głosując spośród kilku koncepcji: wilczka, baranka, kozicy, wiewiórki, jeżozwierza oraz kuli śniegu. Wybór wilczka Vučko nie był przypadkowy – maskotka miała ocieplić wizerunek tego zwierzęcia i ukazać problem ochrony jego populacji na terenie kraju.
Dla miłośników opuszczonych budowli tor bobslejowo – saneczkarski na wzgórzu Trebević w pobliżu Sarajeva to pozycja obowiązkowa. Aktualnie jest zrujnowany i stanowi raj dla graficiarzy.
W przeszłości na szczyt góry Trebević prowadziła kolej linowa. 12-minutowa podróż na wzgórze rozpoczynała się z sarajewskiego osiedla Bistrik. W czasie wojny kolejka została całkowicie zniszczona. W 2001r. rozpoczęto jej odbudowę. Władze miasta podczas Międzynarodowego Forum „Reaktywować Sarajevo” w maju 2015r. ogłosiły, że na odbudowę kolejki zapewniono już ok. 7 mln marek, nadal jednak brakuje kwoty ok. 4 mln marek. Stąd też termin oddania inwestycjii jest co chwilę przesuwany.
Na zdjęciu widoczne ruiny restauracji, która znajdowała na przy górnej stacji kolejki.
Z tarasu widokowego rozpościera się wspaniały widok na Sarajevo.
Budowa toru kosztowała 12 milionów dolarów. Podczas olimpiady rozgrywano tu rywalizację bobsleistów i saneczkarzy. Po zakończeniu igrzysk tor był używany podczas zawodów pucharu świata w bobslejach– aż do 1991 roku. W 1992r., gdy rozpoczęło się oblężenie miasta obiekt był wykorzystywany jako stanowisko artyleryjskie, a okoliczny teren został zaminowany.
Tor miał 13 zakrętów i długość 1261m.
