Delfy to jedno z najważniejszych skarbów kultury greckiej. Są malowniczo położone na stoku masywu Parnasu – drugiej co do wielkości góry w Grecji. Sanktuarium powstało w miejscu, gdzie jak wierzyli Grecy Zeus przy pomocy orłów wyznaczył pępek świata. Ptaki spotkały się nad Delfami, wypuszczone przez niego z przeciwnych stron świata. Centralnym miejscem sanktuarium była świątynia Apollina, gdzie znajdowała się słynna wyrocznia. Pytia (kapłanka powyżej 50 roku życia), która zasiadała na trójnogu i wdychała halucynogenne opary wprowadzała się w narkotyczny stan. Jak dowiedli XX-wieczni geolodzy za opary halucynogenne mógł być odpowiedzialny minerał o nazwie trawertyn wydzielający etylen. Wydobywać się on miał ze szczeliny, na której stała świątynia, powstałej w miejscu dwóch uskoków geologicznych. To etylen po zmieszaniu z powietrzem mógł wywoływać stany euforii, prowadzące nawet do utraty przytomności. Pytia wypowiadała swoje przepowiednie, którymi kierowali się władcy z różnych stron, a także ludzie poszukujący rozwiązań swoich problemów miłosnych, religijnych czy handlowych. Nie mogli ich jednak wysłuchać bezpośrednio – zawsze dwuznaczne przepowiednie Pytii były interpretowane im przez kapłanów i przekazywane w formie heksametru. Tym sposobem kapłani delficcy kierowali niemal całym życiem Greków. Z czasem waga przepowiedni Pytii stała się tak wielka, że żadna z decyzji nie była podejmowana bez konsultacji z wyrocznią. W czasach największego rozkwitu Delf w VI w. p.n.e. wielu władców zbudowało tu swoje skarbce. Jak łatwo się domyślić stanowiły one łakomy kąsek dla wrogów: Sulla złupił sanktuarium w 86r p.n.e., a Neron wywiózł większość kosztowności i ok. 500 posągów z brązu. Autorytet wyroczni zachwiało mylne proroctwo udzielone Krezusowi przed wyruszeniem na wojnę z Persami. Znaczenie wyroczni podupadło – przepowiednie były dawane bardzo rzadko i w większości przypadków były błędne. Dodatkowo w rejonie Delf ciągle toczyły się wojny. Do jej upadku przyczyniła się również popularyzacja chrześcijaństwa, jako nowej religii i zakaz uprawiania kultów pogańskich ogłoszony w IVw. przez cesarza Teozjusza. Schyłek funkcjonowania wyroczni przypada na rok 373 p.n.e., kiedy to teren Delf nawiedziło trzęsienie ziemi. Prace archeologiczne na tym terenie rozpoczęła w 1892r. Francuska Szkoła Archeologii.
Teren udostępniony jest do zwiedzania w godz. 8-20. Bilet wstępu kosztuje 6 E.
Rzymska agora, czyli plac targowy i centrum życia miasta
Mur poligonalny i portyk greckiej stoy
Skarbiec Ateńczyków, pochodzący z V w. p.n.e., wybudowany najprawdopodobniej dla upamiętnienia zwycięstwa w bitwie pod Maratonem w 490r. p.n.e. Został zrekonstruowany w latach 1904-1906.
Oto pępek świata – omphalos , czyli mityczny kamień, wyznaczający środek ziemi. Został odnaleziony w 1915r.
Grecki teatr, pochodzący z IV w. p.n.e., przebudowany w wiekach późniejszych. Widownia mogła pomieścić do 5 tysięcy widzów.
Świątynia Apollina, siedziba słynnej wyroczni, wzniesiona ok. 600 r. p.n.e.
Budowla miała wymiary 66 metrów na 26 metrów. Do dnia dzisiejszego pozostały jedynie fundamenty i szczątki 6 kolumn, które zostały zrekonstruowane przez archeologów w XIXw.
Na samej górze kompleksu znajduje się stadion o wymiarach 177 metrów na 25 metrów. Pierwsze igrzyska odbyły się tu w 586r. Pierwotnie była to tylko jedna konkurencja – wyścigi rydwanów, jednak z czasem igrzyska pytyjskie stały się ogólnogreckim wydarzeniem sportowym. Obejmowały nie tylko zawody konne i lekkoatletyczne, ale również muzyczne, śpiewacze i krasomówcze.
Poniżej głównego obszaru zwiedzania znajdują się ruiny zwane Marmaria. To tu stoi „pocztówkowe” sanktuarium Ateny, wybudowane na przełomie V i IV w.p.n.e.
Świątynia tolosowa była budynkiem na planie koła o średnicy 15 metrów. Otaczało ją 20 doryckich kolumn. Do dzisiejszych czasów pozostały jedynie 3 z nich, ustawione tu w trakcie prac archeologicznych w 1938r.
